آنچه از انباشته شدن بقاياي ساختماني در مراكز اجتماعات اوليه انساني برجاي مانده است امروزه به عنوان تپه هاي باستاني در سرزمين ايران خودنمايي مي كند و بياني بر سابقه هنر و معماري ايران ميباشد .
بديهي است تپه هاي باستاني در فاصله هاي زماني متعددي پديد آمده اند كه لايه هاي زيرين برخي از اين تپه ها تا حدود هزاره 6 و 7 قبل از ميلاد نيز ميرسد در حالي كه لايه هاي بالايي ممكن است به محدوده ممكن است به محدوده زماني بعد از تاريخ ميلادي نيز مربوط شود.